Προσανατολισμός προς την απώλεια - προς την αποκατάσταση.
Με βάση αυτή την αντίληψη, τα άτομα που πενθούν αντιμετωπίζουν δύο διαφορετικούς τύπους στρεσογόνων παραγόντων: τον προσανατολισμό προς την απώλεια και τον προσανατολισμό προς την αποκατάσταση. Ο προσανατολισμός στην απώλεια ορίζεται ως η διάσταση εκείνη, η οποία επιτρέπει στο άτομο που πενθεί να επικεντρώνεται στην απώλεια, να ασχολείται και να επεξεργάζεται πτυχές της εμπειρίας του θανάτου με αδιάκοπη αναφορά στον νεκρό και νοσταλγία, αναβίωση αναμνήσεων και κλάμα για το θάνατο του αγαπημένου προσώπου.
Με βάση αυτή την αντίληψη, τα άτομα που πενθούν αντιμετωπίζουν δύο διαφορετικούς τύπους στρεσογόνων παραγόντων: τον προσανατολισμό προς την απώλεια και τον προσανατολισμό προς την αποκατάσταση. Ο προσανατολισμός στην απώλεια ορίζεται ως η διάσταση εκείνη, η οποία επιτρέπει στο άτομο που πενθεί να επικεντρώνεται στην απώλεια, να ασχολείται και να επεξεργάζεται πτυχές της εμπειρίας του θανάτου με αδιάκοπη αναφορά στον νεκρό και νοσταλγία, αναβίωση αναμνήσεων και κλάμα για το θάνατο του αγαπημένου προσώπου.
Ο προσανατολισμός προς την αποκατάσταση φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη να συγκεντρώνει το άτομο που πενθεί την προσοχή του και σε άλλες διαστάσεις του πένθους: όταν πεθάνει κάποιος, δε φτάνει μόνο να τον θρηνήσουμε, χρειάζεται και να προσαρμοστούμε σε άλλες βασικές αλλαγές που συμβαίνουν ταυτόχρονα, όπως π.χ η χηρεία που δημιουργεί νέους ρόλους και νέα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς, που μπορεί να προκαλούν πρόσθετο άγχος και αναστάτωση. Και πάλι, στο σημείο αυτό οι πολιτισμικές διαφορές επηρεάζουν το βαθμό αποκατάστασης στην πραγματικότητα που επιφέρει μια βαριά απώλεια. Οι γυναίκες στις φυλές Ubena της Αφρικής, όπου οι χήρες εφοδιάζονται με νέους συντρόφους μετά το θάνατο των συζύγων τους, έχουν πολύ λιγότερη ανάγκη ανάπτυξης νέας ταυτότητας από τις γυναίκες σε μια κοινωνία που υιοθετεί σαν πρότυπο το ρόλο της ισόβιας χήρας, όπως γινόταν π.χ.στη βικτωριακή Αγγλία.
Προσέγγιση - Αποφυγή
Μερικές πολιτισμικές ομάδες βρίσκουν τρόπο να αντιμετωπίσουν την εμπειρία της απώλειας που βιώνουν, ενώ άλλες τείνουν να αποφεύγουν τις αναμνήσεις, προσπαθούν να αποσπάσουν το μυαλό τους από το πόνο τους και θέλουν να ασχολούνται με διάφορα άλλα. Κεντρικό σημείο είναι η συνεχής διακύμανση ανάμεσα στην προσέγγιση και στην αποφυγή του θρήνου, που καθορίζεται σημαντικά από τα πολιτισμικά πρότυπα της δικής τους κοινωνίας.
Μερικές πολιτισμικές ομάδες βρίσκουν τρόπο να αντιμετωπίσουν την εμπειρία της απώλειας που βιώνουν, ενώ άλλες τείνουν να αποφεύγουν τις αναμνήσεις, προσπαθούν να αποσπάσουν το μυαλό τους από το πόνο τους και θέλουν να ασχολούνται με διάφορα άλλα. Κεντρικό σημείο είναι η συνεχής διακύμανση ανάμεσα στην προσέγγιση και στην αποφυγή του θρήνου, που καθορίζεται σημαντικά από τα πολιτισμικά πρότυπα της δικής τους κοινωνίας.
Αξιολόγηση της επεξεργασίας του θρήνου
Για να επιτευχθεί μια ισορροπία ανάμεσα στην προσαρμογή από τη μια και την αποφυγή του θρήνου από την άλλη και να αξιολογηθεί η επεξεργασία του θρήνου πρέπει να προσδιορισθούν τα νοήματα που δίνει ο κάθε πολιτισμός στις εμπειρίες της απώλειας και του θανάτου που μπορεί να είναι διαφορετικά όπως αποδεικνύεται μέσα από την αναφορά που έγινε στους διάφορους πολιτισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου